مرا با شيشه برقي وهم اين جعبه گويا ميازاريد
مرا با دود وآهنها در اين دنيا ميازاريد
مرا از اين صناعتهاي قلابي رها سازيد
مرا آسوده بگذاريد و با اين دانش بي پا ميازاريد
مرا در کاغذ وتصوير پوشالي افسونه مپيچانيد
مرا در منجلاب بوي گندوي تعارفها ميازاريد
مرا با وعده بيجاي خوشبختي مخشکانيد
مرا آزاد گردانيد و روحم را ميازاريد
من از نظم دروغين شما بيزار بيزارم
به اميدي نشستم تا بيايد او اميدم را ميازاريد
مرا در چشمه خورشيد و کوکبها رها سازيد
مرا در بحر اسود تا به احمر غوطه ور سازيد
مرا در آب اطلس هند وهم آرام
بشوئيد وبه شاخ پر گل زنبق بياويزيد
مرا در چشم آهوي ختن برپهنه گلها رها سازيد
مرا با بال پروانه به دنبال نوار نور بسپاريد
مرا چون شعله عشقي به دامان دل اندازيد
مرا با بال خوشرنگ ملائک همسفر سازيد
مرا اندر نسيم صبح نوروزي به پاي گل برافروزيد
مرا خاکستر سردي کنيد وبردل رودي در اندازيد
مرا باپتک حکمت بر دل کوهي بکوبانيد
مرا با اولياء محشور گردانيد واز باطل بپوشانيد
مرا ساکت کنيدم ورنه آتش ميزنم دل را
مرا ساکت کنيدم ورنه آتش ميزنم دل را